فال حافظ

هــــے !

بـا تـوئـم لعنـتے دوسـت داشتنـے !

بـا تـو ! ڪہ بـا خیـال ِ راحـت جـا خـوش ڪردے در ایـטּ دلـ ـ شڪستـہ !

نمے دانے حـال و روز روزهـایـَم را نمے دانستـَم

و دانستـہ از عمـق عشـقـم بـہ خـودت ؛

از پشـت خنجـر ِ خیـانـت را در پشتـم فـرو مےڪردے !

ڪجـایــــــے ڪہ ببینـے؛

دارم دسـت و پـا مےزنـم

بیـטּ تیـرهـایے ڪہ نشـانہ رفتـے بہ سـوے قلبـَم

بیـטּ ایـטּ دانـسـتـטּ دردنـاڪ لعنـتے دوسـت داشتنـے مـטּ !

ڪجـایــــــے ڪہ ببینـے؛

دارمــ جـاטּ مےڪَنَم بیـטּ بـاور دوسـتت دارمـ هـایـت

و انڪار ایـטּ خیـانـت ایـטּ نبـودטּ تلـخ …

ذره ذره روحـَم را سـوهـاטּ مےڪشـَم

بـراے تظـاهـر بہ خـوب بـودטּ !

بـراے لبخـند زدטּ !

نمےدانـے نبـودنـت بہ چـہ فـرامـوشے تلخــــے دچـارم ڪرده !

شـب هـایَم درد مےڪننـد ..!

غلتیـدטּ روے زمیـטּ , روے خـاڪ ِخـاطراتـم

تـا خـود ِ صبـح تـا وقتے گنجشـڪ هـا بیـدار شـدטּ

تــو را بہ مـטּ یـادآور شـونـد ..

بـا تـوئـم نـازنـیـטּ از دسـت رفتـہ !

از چشـم هـاے مـادرم

از لبخـند پـدرم

از نگـاه بـرادرم

از نـوازش و دلسـوزے هـاے خـواهـرم

بـعـد پـایـاטּ عشـقــ تلـخَـت مےتـرسـَم !

از چشـم هـاے خـدا از دسـت سـرنـوشـت مےتـرسـَم بـرگـرد !

خـواب ِ نبـودنـت بـہ طـور نـاجـوانمـردانہ اے

واقعـےسـت !..